برزیل در سال ۱۵۰۰میلادی توسط پدرو آلوارز کابرال کشف شد و بلافاصله این کشور جزو مستعمرات پرتغال قرار گرفت. اسم این کشور از درخت برزیل نشات گرفته و علت نامگذرای آن صمغ قرمز رنگیست که اروپایی ها آن را از درخت برزیل کشف کرده بودند. این کشور آمریکای جنوبی کشوری است که ۶۰ درصد از جنگل های آمازون را در خود جای داده و نیمی از وسعت آمریکای جنوبی را در بر گرفته است. برزیل در سال ۱۸۲۲ میلادی استقلال پیدا کرد و به قدری پهناور است که با تمام کشورهای قاره آمریکای جنوبی به جز دو کشور مرز مشترک دارد. شهرت نام برزیل به دلیل وسعتش نیست بلکه به خاطر سبکی از فوتبال است که در مستطیل سبز ارائه می دهد. با اینکه فوتبال در انگلستان کشف شد، اما این برزیل بود که مهد فوتبال جهان لقب گرفت.
اولین بار چارلز میلر اسکاتلندی در سال ۱۸۹۴ میلادی توپ فوتبال را به این کشور آورد تا بنیان گذار این ورزش گروهی در برزیل لقب بگیرد. او شکل خاصی از بازی که بر مبنای تکنیک و قدرت دریبلینگ بود را به فوتبال برزیل تحمیل کرد تا فوتبال در برزیل همیشه مدیون میلنر اسکاتلندی بماند.
در گذشته میلیونها کودک برزیلی حتی با نداشتن توپ و با پای برهنه در هر گوشه و کناری به تقویت استعداد خود می پرداختند، اما امروزه فوتبال، ورزش اول این کشور و کانون اخبار فوتبال جهان قرار گرفته است. مربع تیم های باشگاهی این کشور در سانتوس، کورینتیانس، فلامینگو و فلومیننزه خلاصه می شود که همگی در اطراف ریو دوژانیرو و سائوپائولو قرارگرفته اند. پیشرفت برزیل با فوتبال تکنیکی و تهاجمی گره خورده و حذف نام برزیل از فوتبال، بخش اعظمی از هویت تاریخ فوتبال را خدشه دار می کند.
برزیل کشوری است که در تمام دوره های جام جهانی فوتبال حضور داشته و با پنج قهرمانی در این رقابت ها به عنوان موفق ترین تیم در تمام ادوار این رقابت ها لقب گرفته است. برزیل به لطف استعداد های درخشانش همواره بازیکنان زیادی را به فوتبال سطح اول دنیا معرفی کرده که هر کدام بخش جدایی ناپذیری از تاریخ فوتبال برزیل محسوب می شوند.
این روزها برزیل به دوران اوج خود برگشته و با شکست آرژانتین صاحب سبک به دیدار نهایی کوپا آمریکا ۲۰۱۹ راه یافت و در بازی فینال مقابل تیم پرو موفق به شکست تیم پرو و فتح نهمین کوپا آمریکای تاریخ شد تا دوباره به تیتر اول روزنامه ها و رسانه های دنیا تبدیل شود. جالب اینکه بدانید امروزه نزدیک به بیست هزار فوتبالیست حرفه ای از برزیل وجود دارد که در سراسر کره خاکی توپ می زنند. سبک فوتبال برزیلی در ایران طرفداران زیادی دارد، از این رو با رسانه سایت در سایت شما را به خواندن این مطلب دعوت می نماییم.
پادشاهان سامبا؛ کانون توجه فوتبال جهان
تیم ملی فوتبال برزیل(Selecao brasileria) ملقب به سلسائو (زرد قناری) از سال ۱۹۲۳ میلادی به عضویت فیفا در آمد. تیمی که در تمام ۲۱ دوره جام جهانی حضور داشته و از این حیث در بین تمام کشورهای جهان یکه تاز است. برزیل اولین بازی خود را در سال ۱۹۱۴ که منتخبی از سائوپائولو و ریو دو ژانیرو بود، مقابل تیم انگلیسی اکسر سیتی انجام داد. شروع افتخارات برزیل با فتح کوپا آمریکا ۱۹۱۹ شروع شد و ۱۹ سال طول کشید تا برزیل به اولین نیمه نهایی تاریخ خود در جام جهانی برسد. اما از صعود به فینال بازماند تا برنز این رقابت ها بستری را برای موفقیت های بعدی برزیل فراهم کند.
از لئونیداس به عنوان اولین ستاره درخشان کهکشان برزیل یاد می شود. این بازیکن برزیلی در سکوت خبری دنیا، درست یک سال قبل از جنگ جهانی دوم در برابر لهستان هتریک کرد و با زدن دو گل به سوئد هم به آقای گلی جام جهانی ۱۹۳۸ دست یافت و هم برزیل را به اولین افتخار جهانی یعنی کسب مقام سومی در جام جهانی ۱۹۳۸ رساند.
اما جنگ جهانی دوم به عاملی برای نمایش زشتی های کشت و کشتار تبدیل شد تا فوتبال دوستان از دیدن زیبایی های فوتبال محروم گردند، اما با پایان جنگ جهانی دوم فرصت به فوتبال برزیلی رسید تا زیبایی های خود را به رخ جنگ و خونریزی بکشاند. برزیل بعد از اینکه جنگ جهانی به پایان رسید، موفق به راهیابی به فینال مسابقات جام جهانی ۱۹۵۰ شد. مهد فوتبال جهان میزبان رقابت های ۱۹۵۰ بود؛ جایی که میلیون ها برزیلی در اوج فقر و گرسنگی خود را به ورزشگاه ها می رساندند تا شاهد هنر نمایی هموطنان خود در مستطیل سبز باشند. جهنم برزیل ابتکار عمل را از سایر رقبا گرفته بود و به تیم دست نیافتنی جام بدل شد. حالا ماراکانا شاهد بزرگترین فینال تاریخ برزیل بود؛حس و حال عجیبی بر ورشگاه حاکم شده است! هزاران برزیلی مشتاق در پشت درهای ورزشگاه مانده بودند و ورزشگاه ظرفیتی بیش از حد معمول در خود جای داده بود، همه یکصدا قهرمانی برزیل را فریاد می زنند، اما در نهایت این اروگوئه بود که توانایی های خود را به رخ کشید. سکوت عجیبی سراسر مارکانا را در بر گرفته بود و ساق پای بازیکنان برزیل را از کار انداخت تا از تراژدی ماراکانا با عنوان سکوت مطلق یاد شود.
در آن روزها فوتبال برزیل منتظر ظهور ستاره ای بود تا به رویای آنها در کسب اولین جام جهانی رنگ حقیقت بدهد. دیگر وقت تحقق آرزوها با ادسون آرانتس دو ناسیمنتو رسیده بود؛ پله در جام جهانی فینال مسابقات جام جهانی ۱۹۵۸ با زدن یک گل خارق العاده در دیدار نهایی نام خود را به عنوان جوانترین گلزن تاریخ ادوار جام های جهانی جاودانه کرد و برزیل را به اولین قهرمانی تاریخ خود در جام جهانی رساند. بعد از این اتفاق توجه تمام رسانه ها بعد از ویرانی های جنگ جهانی به فوتبال برزیل معطوف شد.
چهار سال بعد در جام جهانی ۱۹۶۲ شیلی، بعد از مصدومیت پله، فرصت به بازیکن جوانی رسید که فعل خواستن را برای خود صرف کرده بود. گارینشا معروف به به پرنده کوچک خوشبختی طلایی پوشان آمریکای جنوبی از راه رسید، استیل منحصر به فرد و بازی های نمایشی اش از او یک چهره خاص در بین فوتبالدوستان ساخته بود. اگر چه گارینشا در گل های فینال نقشی نداشت، اما بهترین گلزن و بهترین بازیکن جام لقب گرفت و بدون او برزیل اساسا به قهرمانی نمی رسید. دیگر برزیل به هیچ تیمی باج نمی داد و به بی رحم ترین تیم فوتبالی در جهان تبدیل شده بود.
هشت سال بعد پله با برزیل آتش بازی خود را در مکزیک، میزبان جام جهانی ۱۹۷۰ شروع کرد و برزیل را همانند ارتشی یک نفره به بازی نهایی در مقابل ایتالیا رساند و با ضربه سر قلب میلیونها ایتالیا را از جا کند و خود را به عنوان برترین بازیکن جام و جهان به همه دنیا معرفی کرد؛ شماره دهی که الماس سیاه برزیلی ها شده بود و بعدها از او به عنوان اسطوره برزیل و بازیکن قرن یاد شد.
زمان گذشت اما خلا پله بیش از پیش احساس می شد تا فرصت به رونمایی از برزیل در جام جهانی ۱۹۸۲ رسید. برزیل در این رقابت ها پر از ستاره بود؛ زیکو، ادر، سوکراتس و فالکائو به شعبده بازی در زمین فوتبال می پرداختند تا زیباترین بازی های برزیل در این جام رقم بخورد و همیشه از آن تیم افسانه ای به نیکی یاد شود. تیمی که دفاع کردن بلد نبود و حمله را بهترین دفاع می دانست. همکاری و گلزنی چهار ابر ستاره برزیل در جام جهانی ۱۹۸۲ هنوز در ذهن بسیاری از فوتبال دوستان دنیا قرار دارد و از خاطرات فراموش نشدنی است. اما همیشه دنیا به کام ما نمی چرخد! چهار ستاره کهکشان برزیل در رسیدن به آرزوهای خود ناکام بودند و نتوانستند در فینال حضور پیدا کنند و جام را به ایتالیایی هدیه کردند که خوب دفاع کردن را بلد بود.
چهار سال بعد در سال ۱۹۸۶ تیم برزیل بازی های زیبایی از خود در رقابت های جام جهانی ارائه داد، اما این بار رقابت ها با حواشی خاصی برای برزیلی ها همراه بود، طوری که سوکراتس با شعار های سیاسی که روی هد بند خود می نوشت به مرد شماره یک برزیل در داخل و خارج مستطیل سبز تبدیل شده بود. این بار هم برزیل نتوانست به فینال مسابقات راه یابد و در نهایت برزیل به مرحله یک چهارم نهایی رسید و در یکی از بهترین بازی های تاریخ جام جهانی زور ضربات پنالتی به برزیل چربید تا فرانسه به لطف شانس و تقدیر ترمز یکی از بهترین تیم های جام را بکشد و دست سلسائو را از کسب چهارمین جام جهانی کوتاه کند. در آن سال ارائه بازی های زیبا از سوی تیم برزیل سر آمد سایر تیم ها بود، اما آن ها به حق خود در این جام نرسیدند و در نهایت تیم آماده آرژانتین موفق به کسب مقام قهرمانی در این مسابقات شد.
در سال ۱۹۸۹ میلادی برزیل توانست به حسرت ۴۰ ساله خود یعنی کسب قهرمانی در رقابت های کوپا آمریکا پایان دهد و فشار انتقادات از بازی های تماشاگر پسند این تیم کمی تقلیل یابد. هفت سال بعد یعنی جام جهانی ۱۹۹۴، برزیل کارلوس آلبرتو از اتفاقات گذشته درس گرفته بود و تصمیم به تغییر فاز هجومی برزیل به فاز دفاعی گرفت؛ تغییری ناخوشایند برای برزیلی های هجومی. ببتو و روماریو با ارائه بازی های زیبا در تیم کم هنر برزیل یک سر و گردن بالاتر از سایر بازیکنان بودند. از خوشحالی معروف ببتو پس از گلزنی هلند، در این رقابت ها رونمایی شد تا به تیتر اول اخبار فوتبالی تبدیل شود. در نهایت برزیل بعد از ۲۴ سال موفق به راهیابی به فینال این رقابت ها شد. در فینال زور دو تیم در ۱۲۰ دقیقه به هم نرسید و بازی به ضربات پنالتی کشیده شد. روبرتو باجو بازیکن سرشناس ایتالیایی پنالتی خود را گل نکرد تا برزیل جام جهانی را به خانه ببرد.
سلسائو در کوپا امریکای ۱۹۹۷ نیز قهرمان شد تا در قامت یک مدعی به جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه حضور یابد. در ترکیب برزیل ۱۹۹۸ بازیکنی دیده می شد که توجه تمام تیم ها را به خود معطوف کرده بود. رونالدو لوئیز نازاریو دلیما موتور گلزنی اش را از مرحله حذفی جام جهانی روشن کرد و با زدن سه گل به شیلی و هلند تیم را به فینال برد، اما شب قبل از دیدار نهایی به دلیل استرس زیاد دچار تب و غش شد و در دیدار پایانی به عنوان یک شبح، با رنگی پریده در زمین حاضر شد تا شکست سه گله تیمش مقابل فرانسه میزبان را از نزدیک تماشا کند.
قهرمانی در کوپا آمریکا ۱۹۹۹ مرهمی شد بر زخم های به جای مانده از جام جهانی فرانسه. جام جهانی ۲۰۰۲ در آسیا فرصت مناسبی بود تا رونالدو در کنار دو بازوی متحرک تیم یعنی ریوالدوی با تجربه و رونالدینیوی جوان و آینده دار به درخشش در این رقابت ها ادامه دهد. رونالدو با دو گلی که در فینال جام جهانی وارد قفس توری الیور کان کرد، با هشت گل زده عنوان آقای گلی این رقابت ها را از آن خود کرد. در نهایت عملکرد خیره کننده بازیکنان برزیلی قهرمانی این رقابت ها را به همراه داشت.
رونالدو در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۲ به دنیای فوتبال درس قدرت و ظرافت داد و دو سال بعد برزیل باز هم فاتح کوپا آمریکا شد تا روز به روز توقعات از برزیل بالا رود. همه انتظار داشتند با اضافه شدن کاکا به جای ریوالدو برزیل همانند جام جهانی ۱۹۶۲ در قهرمانی دبل کند، اما این بار در جام جهانی ۲۰۰۶ مقابل فرانسه و زیدان تن به شکست دادند تا در مرحله یک چهارم نهایی این رقابت ها با جام وداع زود هنگامی داشته باشند. رونالدوی برزیلی در این رقابت ها ماموریت خودش را با کسب عنوان برترین گلزن تاریخ جام جهانی به سرانجام رساند تا کمی از تلخی حذف را از کام هواداران برزیل بکاهد.
کوپا آمریکای ۲۰۰۷ فرصت مناسبی برای فراموشی ناکامی در جام جهانی ۲۰۰۶ بود و برزیل موفق شد با اقتدار طلای این رقابت ها را از آن خود کند. اما بعد از سال ۲۰۰۷ دوران افول برزیل رقم خورد، جایی که برزیل باز هم در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی در انبوهی از ستارگان خود در مرحله نیمه نهایی با گل به خودی فیلیپه ملو سرافکنده به خانه بازگشت.
با ظهور نیمار امیدواری به قهرمانی درجام خانگی به بالاترین حد رسید. از اشک شوق هنگام نواخته شدن سرود تیم ملی در بازی افتتاحیه ۲۰۱۴ تا زدن چهار گل در مرحله گروهی، نیمار حرف اول و آخر مردم برزیل شده بود. وقتی زونیگای کلمبیایی شدیدا نیمار را مصدوم کرد، نا امیدی در چشم هوادارن برزیل موج می زد. در نیمه نهایی عجیب ترین بازی تاریخ جام جهانی تیم برزیل فقط از ژرمن ها گل خورد، در نهایت سنگین ترین شکست تاریخ برزیل و رقم خوردن یک فاجعه در بلوهوریزنته جلو چشم هزاران هوادار برزیل رقم خورد تا تاریخ بار دیگر ما را به یاد سکوت ماراکانا بیاندازد. برزیل همچنان روی نوار ناکامی قرار گرفته بود و کوپا آمریکا ها را هم یکی پس از دیگری از دست می داد.
در جام جهانی ۲۰۱۸، برزیل به عنوان اولین تیم صعود کننده به مسکو رسید. تیته سرمربی وقت برزیل به خوبی از بازیکنان بازی می گرفت و امید را به اردوی طلایی پوشان آورده بود اما این بار هم در سد بلژیک ماندند تا حسرت برزیلی ها برای کسب جام جهانی به بیست سال برسد. با حذف برزیل تیته همچنان به عنوان سرمربی تیم باقی ماند تا تیم را برای کوپا آمریکا ۲۰۱۹ آماده کند. این رقابت ها که به میزبانی برزیل در حال برگزاری بود امید به قهرمانی برزیل را به اوج رسانده بود و سلسائو با بازی های قابل قبول خود را به نیمه نهایی رساند تا با شکست آرژانتین به دیدار نهایی مقابل پرو برسد.
برزیل در حالی پا به بازی نهایی این رقابت ها گذاشت که از نعمت حضور نیمار در ترکیب خود محروم بود و این بزرگترین دغدغه هواداران پرشور برزیلی به حساب می آمد؛ تا پایان کوپا آمریکا نهایتا ۱۲۰ دقیقه مانده بود. جهنم ماراکانا این بار گریبانگیر تیم شگفتی ساز پرو شد که تیم های پر آوازه ای مانند اروگوئه و شیلی (مدافع عنوان قهرمانی) را از پیش رو برداشته و پای خود را به فینال باز کرده بود.
انتظار ها به سر رسید! بازی شروع شد و برزیل با گلزنی اورتون در دقایق ابتدایی از حریف خود پیش افتاد، اما دقایق پایانی بازی در نیمه اول شاهد دو گل بود که هر کدام از تیم ها یک سهم از آن را داشتند. نیمه دوم نیز با بازی برتر سلسائو شروع شد و سپس در دقیقه ۷۰ گابریل ژسوس زننده گل دوم برزیل از زمین بازی اخراج شد. پرو که راه سختی را برای رسیدن به دیدار نهایی طی کرده بود، تصمیم نداشت که جام را دو دستی به میزبان هدیه کند. پرو به حملات پر دامنه خود ادامه داد، اما نتیجه ی خاصی حاصل نشد و برزیل در دقایق پایانی یک ضربه پنالتی بدست آورد و ریچارد لیسون با گل کردن این پنالتی آب سردی بر پیکره تیم پرو ریخت تا قناری های زرد جام را پس از ۱۲ سال دوباره بدست آورند. در پایان برزیلی ها علاوه بر مدال طلای این رقابت ها، تمام جوایز فردی این تورنمنت را از آن خود کردند تا سلطه خود بر آمریکای جنوبی را به رخ بکشد.
شما هم اگر دوستان علاقه مندی به دنیای فوتبال دارید، بهتر است که آن ها را از طریق رسانه سایت در سایت به برزیل ببرید و هیجان فوتبالی را تجربه کنید! خوشحالی ها و رقص های سامبا در ریودوژانیرو! به علاوه می توانید پیشنهادات و سوالات خود را از طریق بخش نظرات با ما در میان بگذارید و با سایر علاقه مندان این تیم به تبادل نظر بپردازید. ما پیش تر از طریق رسانه سایت در سایت شما را با پیچ اینستاگرام نیمار آشنا کرده بودیم، مطمئنا عکس های جذابی بعد از این قهرمانی شیرین توسط نیمار به اشتراک گذاشته خواهد شد که با دنبال کردن او قادر به مشاهده تصاویر جذابی از فینال کوپا آمریکا ۲۰۱۹ خواهید شد.